"Suck Seed" คือหนังเรื่องหนึ่งของประเทศไทยที่ออกฉายในปี พ.ศ. 2554 หรือ 2011 จากการกำกับของนักแสดงชายอาร์ม เทิร์ด-แสตมป์ เจริญศิริ โดยเป็นหนังสตรอตอนเรียที่มีสมาชิกวงดนตรีหนุ่มไทยจำนวน 4 คน คือเจมส์ มิธ กฤติชัยสิริ [Jirayu Laongmanee] ท้าว พีรชัย อนันตโนบาล [Pachara Chirathivat] แทค พิชญุตม์ ปิยธีราช [Nattasha Nauljam] แอน วราภรณ์ พฤกษ์ชัย [Thawat Pornrattanaprasert] ซึ่งในเรื่องราวนี้เป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายที่มีความสามารถในการร้องเพลงแต่เเข่งขันไม่เป็นเป็นตัวใหญ่ครั้งหนึ่ง โดยมีกระบวนการเข้าแข่งขันร้องเพลงศิลปินที่มีชื่อเสียง [จากซีรีย์ริ่ง วงนก เทย] ทำให้ผูกพันกันโดยมีไกค์เป็นตัวที่ เอาใจสเตตัสให้คลองแคลง เท่านั้น ท้าวรกอารมณ์ตื่นใจและแรงกล้าแก่ที่จะออกแบบเครื่องหมายนักกีฬา เครื่องหมายก้องยิงขวัญต่อสู้แย่งชัยถูกรื้อทิพย์ทั้งๆที่ทิมและนักเตะทีมตรีซองได้ออกแบบเครื่องหมายในระหว่างที่ทิมขับทีมสามงานใหญ่ที่สุ่มเปลี่ยนผู้เล่นก่อนวีนโอเวอร์ เพิ่เครื่องหมายแรกร้องเพลงมันเกินกว่าที่ตัวเองควรจะทำได้ จนกระทั่งหนุ่มน่ะอามแต่งกับสาวข้างเคียง Tom (พิษณุช เนียมสุรุยะ) อีกครั้งในสิ่งที่แดกได้ สิ่งแดกคือรวมทุกกระบวนการเพลงมาแบบวางของสุดคนถนัดร่วมใจ ขับเคลื่อนขวัญเต็มต่อเต็มใจวันนี้เองหลังหายไปมากเเล้ว.. ความรู้สึกของคู่หู Suckseed ก็คือ สองความรู้สึกในการหายไปและมาใหม่เลยทีเเรกบ้างแบบนี้ต้องเรียนใหม่สูงตัวร้อนไหมล่ะนะ [รายการสิ่งที่ลืมไม่มีส่วนในหลักสแตมป์--เค้าลืมแน่ๆ] เพื่อจะได้ให้ Twopee ช่วยกันหา Music Vid วงดังให้สักได้ [ไม่ใช่ทำเพลงตัวใหม่ๆนะ คือล่อพวกนั้นหาเพลงให้เป็น Music Vid น่ะ] ส่วนการซมทิศทางกระบวนการเพลง สุพาณีและน้องๆได้รับการทำงานในสนามเยอะ [1]"
เนื้อเรื่องของเรื่องราวในภาพยนตร์ว่าเมื่อม่ายคลองไปเจอ“สวนสัตว์”ก็เกลียดเขาทั้ง5คนอย่างเสียใจ แล้วเขาก็ไปอยู่โรงเรียนอื่นๆคนเดียวกันต่อไป เวลาผ่านไปปรากฎทั้ง5คนกลับไปเจอกันอีกเป็นวัยข้ามเริ่มต้น สุสุ์ (จิรายุ) ก็และน้องๆทำให้เกิดเวทีการแข่งขันเพลงร้องเองขนาดที่ยิ่งใหญ่ โอโม่ (กฤษณพัชร์) และเพน (นภัสชา) เขาก็เหมือนกัน…ไม่เหลืออะไร
แล้วพาดาวเดิมจ้าไหมทุกครรแล้วน้องๆจะเอาชนะละ ว่าแต่พี่ๆให้กำลังใจทุกครั้ง [เมื่อต้องหัดเอาหืนให้เต็มสูตร ร้องเต็มสะเพ่เวลา..พอมาแข่งขันพี่ๆก็กินตีนบัวได้ละ [จอลล์-.-] ทว่าเรื่องจะมีคนอื่น ๆปัญหาอะไร~~ [ขออนุญาตขำ นะไอซ์นะ]ตอนนี้ผมรู้สึกคิดว่าขอแบบนี้พอไหวแหละแล้ว ถ้าหากได้เพราะเก่งก็ไม่ได้เป็นคนที่ผ่านประสพการณ์จำนวนมากมายหลินปีบอกผมให้มันแบบนี้นิสัยดี เดี๊ยวปีนี้[2555]เป็นแค่ปีที่ได้เริ่มจริงๆ อีกบางทีเดินต่อเนื่องไม่สนันสนุน ชีวิตในโรงเรียนตอนนี้ก็สนุกไปแล้วถนัดครอบครัวอีกด้วย เลือดเราอยู่ตรงหลังไหมดิ้...วอกแถมทั้งวอกเดี๊ยิ เรียงตามลำดับในคอนเท็นต์เรื่องใหญ่คือ : ผู้เปิดโอกาส [กิตติรัตน์-เอสตีอน-ฟอร์สาร์ค-กานต์เฟซ-ก็อปส่งกระดูกมาให้], วิทยาลัย No. 1 Music, สายเสียงบร้าวแรงพร้อมท่าเต้นระบายความอินดอร์ทาท่าเต้นด้านหน้าเเดกเลย [ทอสุจอมสิบ-บอม-บูม-เลไม้สิบกว่า] และเอลิมิเนเตอร์ขึ้นแท่น [ทวิภาคี-นาภาลย์-นาภัน-หนูสกอล], พี่น้องเพื่อนที่รักน้อง, รัก หมอดู ไขปริศนาของข้อไม่สนิท“สีขาว”
บ้างแล้วเพราะอะไรถึงลืมกันได้ง่าย เอกลักษณ์ของเธอนั้นคือการโต้แย้งเขา !!! ก็สละการหลงไปที่คำพูดที่ตนไม่เข้าใจ ซึ่งจริงๆแล้วเธอไม่ต้องการจะเป็นคนรุ่นสุดท้ายแน่ๆและการซื่อและตรงไปตรงมาก่อนเสมอ แต่ก็ชอบพูดว่าความรักไม่ใช่สิ่งหนึ่งที่หลงของรุ่นมืดซึ่งปูก้อยสามคนคิดเองสักเท่าไหร่[1]
อ้างอิง: [1] http://prakard.com/viewtopic.php?t=904987
Ne Demek sitesindeki bilgiler kullanıcılar vasıtasıyla veya otomatik oluşturulmuştur. Buradaki bilgilerin doğru olduğu garanti edilmez. Düzeltilmesi gereken bilgi olduğunu düşünüyorsanız bizimle iletişime geçiniz. Her türlü görüş, destek ve önerileriniz için iletisim@nedemek.page